Kvardag. Eg kan vanskeleg tenka meg noko meir KVARDAG enn dette - fire personar rundt middagsbordet, utan å snakke saman. Far og mor er opptekne med å nyte maten. Storesyster er trøtt og sur og vert endå surare av at middagen er lettsalta torsk. Veslesyster er sur fordi ho ikkje fekk kome til lagreboka i dataspelet før ho vart tvungen til å ete. Mor pludrar og kjem med dårlege vitsar for å muntre opp døtrene. Stemninga lettar ikkje før veslesyster mister ein bit gulrot i safta.

Slik er det å bu heime.

Eg visste det kom til lå bli slik til tider, og angrar uansett ikkje på at eg valde å flytte heim, sjølv om eg hadde sleppt kokt torsk om eg budde for meg sjølv.