- Vi sommarmenneske blir ofte sett på som litt grunne og overflatiske, seier Tomas i Dalen. - Litt enkle. Vi er liksom folk sm liker gladpop og ler heile tida, litt slik Wenche Myhre-aktige. Optimistar og pratmakarar som sit i solsteiken i smaklause, korterma skjorter og drikk øl og er høgrøysta. Der har du oss sommarfolk.
Han ser på meg.
- Det er liksom litt meir djupt og høgverdig å vere haustmenneske. Då er det litt meir Joni Mitchell og utilgjengelege dikt av Stein Mehren og franske svart-kvitt-filmar. Men kva faen er det som er så bra med kjærleikssorg, det har eg spurd meg om mange gonger. Så det spørst om ikkje vi sommarkarar vil få vårt velfortente comeback ein dag. Og då skal vi faen meg ta over heile butikken.

Utdrag frå Ei vinterreise av Ragnar Hovland. Og eg seier: gje meg ei smaklaus skjorte og ei øl. Det er solsteik ute, og ingen kjærleikssorg so langt auga kan sjå over åkrane.