Brått inspirert i går gjekk eg ut i hagen med spade, grapse, løvetannstikkar og rosesaks. Solbær- og ripsbuskane skulle få gå ei meir einsam tid i møte. Men også meir solrik på føtene og med mindre kamp for tilværet. Hissige brennenesler, kvelande gras, idiotiske løvetann og ein rognspirea som aldeles ikkje kjende si besøkelsestid måtte takka for seg. So luka eg fram eit bed, fekk tilkøyrd eit traktorlass med jord frå bonden sjølv og planta 12 fine stemødre som ser ut til å trivast i dag.

Herregud, det var gøy.

Så prøvde eg å redda rabarbraen frå seg sjølv, skvallerkål og tidlegare nemnde rognspirea. 2 kg stilk vart teken med inn, og no har me 9 glas syltetøy på kjøkenet.
Mammo til Gislaug (bondekona sjølv på garden her eg bur) kom bort med rabarbrapai til oss, og gripen av stemninga som herska stussa ho verandabuskane våre medan me åt den deilige paien. So gjekk Henning og Gislaug laus på skapelsen av noko me har tenkt på lenge: trinn ned frå verandaen. Det innebar å fjerne ei rot (til akkopagnement av "Gubben og Gamla", sjølvsagt) og så å planere, bære heller og lage tre vakre trinn. Dette var medan eg laga syltetøy. Alt er på bilete, berre vent til eg får lagt dei inn på data!

No er Gislaug på jobb, Henning på eksamen og eg har stått opp helselaust tidleg for å luke bedet på andre sida av inngangsdøra, gjere ferdig urtekroken i hagen og ta oppvasken etter syltetøy-kokinga.

Det skal bli ein deilig dag. Gratulera med dagen, Sigrun og Ragnhild! Hurra!