Det er mogleg eg er spesielt lett å begeistra. Men det tyder ikkje at eg er ukritisk. For når eg likar nesten alle bøkene eg les, so er det fordi eg vel etter gjevne kriterie. Som at nokon eg kjenner og stolar på smaken sin på seier det er bra. Eller at ein kjend forfattar som eg også likar har anbefalt på omslaget eller i føreordet eller har namedroppa boka ein stad og eg har fått det med meg. Eller at eg har likt alt som har kome frå den same pennen før. Dei som kjenner meg veit kven det gjeld.

No til dømes, skal eg gå i gang med Spør støvet av John Fante. Bokklubben sendte e-brev og spurde om eg ville ha den, og då dei kunne skilta med ein lengre anbefalingstekst av Bukowski slo eg til og ikkje avbestilte.

Men nokre gongar ser eg ting eg føler at eg berre må få kloa i slik at eg har det. Det treng ikkje vere for å lesa det, med mindre det syner seg lesverdig, men mest for å sitja med boka i hendene i fanget og tenka "tenk at denna finst!" på ein lukkeleg og noko overraska måte.

Som: Salvador Dali sin kjærleiksroman, som eg har, men ikkje har lest.
Eller Saddam Hussein sine kjærleiksromanar, som eg ikkje har sett og eigentleg ikkje er sikker på om er meir enn ubekrefta rykte. Føl deg fri til å bekrefte det for meg, evt fortel meg kor eg kan få eige ei av desse bøkene. Vonleg i engelsk eller tysk språkdrakt (då nynorsk sikkert er for mykje å håpe på.)