Som ei adventsgåve til meg har blogger blitt ny. Eg tykkjer den ser lik ut, og er i grunnen ikkje so spent på utviklinga.

I god tråd med sporade-kalendaren er det tid for to nye luker:

Bak den eine gøymer det seg eit flott ord: DANSEMORO. Dette er eit ord som blir for lite brukt, det er for lite av dette i livet mitt, og eg skulle ynskje eg oftare kunne sei: "i helga var eg på dansemoro". Som ein ekstra kuriositet kan eg nemne at det var på ei slik tilstelning den unge pige Eli frå Dovre møtte sin Carl. (slik at hoi seinare kunne bli (og la oss lese i kor no) elskerinne, sekretær og hustru). Det er forøvrig også ei bok eg ynskjer meg til jul.

Bak den andre luka, den for i dag, har eg ein løyndom å avsløra, noko eg må innrømma. Noko som passar den hippe-kule-trendy studenten dårleg, men som eg likevel ikkje er flau for å stå for. Eg ELSKAR plata "20 år med oss - Kikki, Bettan, Lotta" . Eller "Vem e det du vill ha", som er undertittelen. Eg vert lukkeleg av å høyre på den plata, den er den einaste som fungerar når eg skal rydde rommet. Eg elskar Bettan, ho er ein fabelaktig artist.

No må eg ta det siste brettet med lettare mislukka rundstykker ut av omnen. I dag skal eg på ein hemmeleg julefest, og eg skal innfinna meg der om ein halvtime. Må berre vaska opp etter bakinga, dusja og kle på meg fyrst.