Ok! Då Kristin og eg vakna laurdag morgon i to-tida, og skulle gå heim frå kompisen me hadde sovna på sofaen til fordi me ikkje gadd å gå heim, kunne me frå der me stod i prinsens gate observere ei stor mengde røyk, som såg gul og nokså dramatisk ut. Og brann var da, GITT Det triste er at så mange fine hus er brent, og klesbutikken Tante Isabel, som eg rett nok kun har vore inne i nokre få gongar, men det var ein bra butikk. Det eg derimot ikkje er så trist for er tapet av dei ekle utestadane ricks og news. Dessutan! Kunne ikkje den heslige fridomsgudinneminikopien brent opp i same sleng?

Førre veke unngjekk eg så vidt å kome på tv to gongar. Sist då eg vart intervjua av studenttv og framstod som ein skandaløst lite smart person. Men dei sendte ikkje mine fagre uttalingar om juleferie og kvalitetsreform. Den fyrste gongen var då eg og Endre var på samfundet og såg den direktesendte stordebatten mellom Hagen og Stoltenberg.
Der kunne mi raude skulder sjåast bak talarstolen. Eg vart nervøs av å ha eit kamera i retning mot meg, kanskje eg ikkje egnar meg til å verta kjendis likavel. Fanden.
Uansett. Det aller mest underhaldande med debatten var fru massehårHagen, som sat og applauderte sin mann iherdig, eller himla med auga eller såg biskt på Stoltenberg. Og når nokon klappa for noko ho var ueinig med vart ho sur og sjokkert. Det var gøy, gøyare enn at eg satt rett ved ein høgtalar og kunne høyra Knut Olsen pusta tungt i ca. to timar.