Han er død, eg høyrde det på radioen i stad og byrja å grine. Midt i butikken.
Kva var vel livet utan Henki? Til 80-årsdagen hans sendte eg han eit brev og gratulerte. Og eg fekk svar! Skomaker Andersen-postkort med lang handskriven helsing der han takka for kortet og svarte på det eg hadde skrive om. "Det er ikke så rart du var redd for Tore Gruvik. Jeg var litt redd han sjøl! Jeg håper du og bror din er godvenner nå."
Åh, eg var på avstand veldig glad i Henki Kolstad. For ein fin mann han var! Og tenk at eg fortalde han at eg pleide å krangla med bror min i bursdagsbrevet!