Det er lyst, det er sol, det er vår. Ikkje nett no, for no er det natt og eg er på nattevakt, men om dagen. Frå tidleg av og lenge. Og me snakkar seriøse endorfiner!
I dag baka eg brød, og for fyrste gong vart det nesten perfekt. Mjukt og saftig, ikkje tungt og tørt slik det har blitt før (sjølv om det har vore godt då og). Trikset var visst gulrot, mindre rugmjøl og ikkje minst: gløyme deigen i løpet av begge hevingane. So det vart to timar forheving og ein time etterheving, noko eg ikkje har hatt tolmod til før. Eg er nøgd og glad. I går laga eg middag til 14 personar, heldigvis ikkje aleine, og i lys av det og brødsuksessen frå i dag kan eg glad konstantera: Eg er i ferd med å bli eit riktig so godt gifte.