Astrid og Hanna og Lars Saabye Christensen og slike skriv stadig om kor bra Oslo er. Eg kan sjå at det er ganske bra her, men eg må vedgå at desse gatene i denne byen ikkje kommuniserer direkte med hjarterøtene.
Nett no er det likevel heilt vidunderleg. Når sollyset kjem inn gjennom høge vindauge i leiligheita me er på besøk i, når den nye plata til Radiohead står på og eg les i Genanse og Verdighet som me kjøpte på Literaturhuset i går. Når dagens utsikter er å gå omkring i småe butikkar og brukthandlar for å leite etter rekvisittar, handihand i sol som liknar VELDIG på vårsol. Og at me skal laga god middag og drikka god vin før teateret i kveld. Då er det vidunderleg.
I det siste har sjølv å gå over Bakklandet føltes som ein ut-tygd tyggis. Då er det deilig med isfrie gater og ein merkbart par graders temperaturskilnad. Og fem dagar fri i hovudstaden med ingen oppgåver og mange gamle vener og brødre.
I morgon er planene meir god mat med dei beste gamle vener og nattog heim. Eg likar nattog betre enn Agnar Mykle, mest fordi nattoga er av noko betre standard i vår tid enn i hans vil eg tru, og i alle fall når det er i lag med kjærasten eg skal ta nattoget. So vaknar me opp, hvis me har fått sova då velåmerka, i Trondheim att. Og då har me vore kjærastar eit år.
Men no er kaffien drukke opp, han er ferdig i dusjen, og me skal ut å sjå på Oslo igjen. Snakkast!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar