Nokre kveldar vert noko anna enn ein hadde tenkt seg. Til dømes hadde ein kanskje nett sett seg ned og sett det første kvarteret av Komiprisen 2006. Kanskje tenkte ein: "Dette er litt teit, men eg kan klare det, for i kveld skal eg berre vere heime og slappe av! Kanskje eg skal driste meg bort på kiosken og kjøpe ein brus og litt snop etter kvart."

Då kanskje telefonen ringer, og ein blir spurd om å vere garderobe-krise-vakt på Samfundet. Det er sjølvsagt ikkje voldsomt freistande, men ansvarsfylt og grei som ein er seier ein "okei, då".
Når ein kjem fram til Samfundet får ein vite at det ikkje trengst garderobevakter likevel, og det er like greit, for då kan ein ete pizza med venninner i staden.

Og brått kjem det nokon frå ein (konsert)arrangerande gjeng og spør om nokon kan sminke.
Og brått står ein på Sminken (eit rom, der ein sminker. Åpenbart) og sminker eit av medlemma i Black Debbath om til Zombie Ibsen!

Då må ein sjølvsagt på konserten for å overvære verket, og Black Debbath er fantastisk morsomme og kule, som alltid. Håret til Lars Vokalist blafrar vakkert i vindmaskina, og dei heller ein trønderblanding (trønderfår, kjøttsuppe, heimert, snus og kaffi) over publikum.

So går ein heim, edru men litt trøytt, i eitt-tida, og kjenner at det er like greit ein slapp å sjå Komiprisen 2006, som knapt var like festleg som ein tilfeldig laurdag på Samfundet.