Endre har kjøpt ein gullfisk. Den skal brukast i forestillinga hans, men førebels står den i ein bolle i kjøkenglaset vårt, ved sida av radioen.

Der ligg den og vakar, stort sett ganske roleg og nede mot botnen av bollen. Den oppfører seg litt slapt, men eg har lært korleis han blir livleg att: Det er berre å skru på radioen. Då går han crazybananas i bollen, og vatnet kokar som om me hadde sluppe ein piraya i vatnet til han.

Eg har ikkje etablert noko kjensler for den vesle gull-saken, men det kan hende det kjem snart, eg satser på det.

Elles har hausten snike seg inn i både vær og immunforsvar. Eg har sjal og strømpebukse, og går med ordentleg jakke for fyrste gong sidan mai trur eg.

PS. Forestillinga til Endre heiter "Daddy, I`m so depressed" og skal spelast på Galleri KiT frå neste veke til 24. september.