Det er noko med den ugreie kjensla av at eg er ein mobilitelefon som går på siste rest av batteriet. Eg lader opp pittelitt, nok til å få tatt dei mest presserande samtalane, men det går tomt fort, og eg rekk ikkje å få lada heilt opp.

I går var eg so forkjøla at eg ikkje skjøna eit ord av det innleiarane sa til sist, noko som var veldig synd, for møtet var spanande. Kyoto-avtalen og framtida. Etterpå måtte eg reise heim og sjå film, og ikkje drikke so mykje som ein slurk øl. Det var fabelaktig deilig, og "Vindauge mot bakgården" av Hitchcock var veldig, veldig bra.

Difor har eg no bestemt meg: i morgon leverer eg eigenmelding og let møtet i stiftelsen isfit, styremøtet og alt anna ligge. Eg veit eit par ting nett som eg skal fikse, men elles skal eg vere heime og rydde rommet og lade opp. Ete noko sunt. Ikkje dra på Samfundet. Og gjenopppstå på tysdag som eit betre menneske. Snakkas då!