Vaniljecola = død. Slik stod det skrive i ei melding eg fekk. Og eg tenkte "det kunne eg ha fortald deg allereie". Men slik er det. Ein kan fortelje og fortelje om kor dårleg vaniljecola er, (forresten, dersom nokon faktisk skulle vere ueinig og like VC, ver vennleg gje beskjed. Eg har enno til gode å møte nokon som gjer det) men eg vil tru at dei fleste som i utgongspunktet er interessert i å vite korleis vaniljecola smakar ikkje vil nøya seg med andre sine vitnesbyrd om den kvalmande væska, men gjerne vil prøve det sjølv.

Og coca cola veit det veldig godt. Dei synes sikkert sjølv at det smakar piss, men samstundes stolar dei på at folk er nyfikne nok til at dei kjem til å tene ein del på det. So heiter jo og reklamekampanjen "reward your curiosity". Berre at med vaniljecola vert ein ikkje nett lønna, snarare straffa for at ein er nyfiken nok til å ikkje ta andre sitt ord på kor dårleg vaniljecola er.


Medan eg skriv sette pappa på Sigur Ros nede i stova. Ikkje so verst musikksmak på den mannen.