I dag var den siste dagen i sommarjobben for denne gong. Det er ikkje noko vemodig i det heile tatt, sjølv om eg med større sannsynlegheit enn nokon gong kanskje har rett når eg tenkjer: "Skal tru om dette er siste gong eg kjem heim til mor for å sommarjobba? Skal tru om eg til neste sommar har ein vaksenjobb som eg faktisk har ferie frå?" Det er alltid ein spanande tanke.

Då pappa kom heim frå jobben i dag, vaksenjobben han nettopp er ferdig med å ha ferie frå, hadde han med ei gåve. Det var heile Skugge-serien til Maria Gripe, i godt lesen, kassert bibliotek-utgåve. Det var fantastisk. Eg har lyst å lesa alle med ein gong, men har eigentleg ikkje tid. Vidare har eg lyst å ta dei med til Trondheim (på laurdag), men fira store bøker i bagasjen? Eg har nok problem med å halda meg under overvekts-grensa når eg skal pakka saman etter to månader heime.

Til bursdagen eg hadde fekk eg eit haiku-dikt. Det vil seie. Å lage eit dikt, song, sketsj eller limerick var den ekstra-oppgåva etter MARIQUIZ på bursdagsfesten, og den eine gruppa valde å laga haiku-dikt. Dei har ikkje forma heilt inne, men får pluss for at diktet er basert på ei ekte hending frå 1989:

Skulen er ferdig.
Fjellet er bratt.
Ryggsekk tar imot.
Mari raud.