Det er vanskeleg å uttrykkja kor lite eg har lyst til å vere styreleiar eller direktør eller sjef for noko som involverer Store Pengar. Eg har ikkje særleg stor kunnskap eller interesse om Store Pengar, og nokon måtte forklarar meg kva ein opsjon er.

Takka seg te å få mala eit rom medan kaffien trekk og p2 er på radioen.

Eg skal vera bra nøgd med livet dersom eg får ei eller anna statleg løn ein kan leva på og kan feire nedbetalt studielån med ei flaske raudvin rundt femti-årsalderen, har råd til Selbu Blå på skjevo ein gong i blant, eller til å ha fløyte i sausen og salt i suppo. Eg kan leva heilt fint slik som førskulelæraren og bibliotekaren i Fusa som eg kjenner ganske godt, heller det enn å vera i alle avisene på grunn av opsjonar og Store Pengar.