I går gifta ei av mine beste venninner frå vidaregåandetida seg, og eg var til stades. I førd rosa kjole og ei mengde tyll inntok eg rolla som den single og derfor litt bitre venninna - den einaste som signerte kortet med "Mari", og ikkje "Mari og [gutenamn her]. Det er 10 år for tidleg til å bli bitter for denslags, men kva skal ein gjere når ein er omgjeve av sambuarlukke og stadig nyforelsking?

Utanom dette var det ein fantastisk dag, sjølvsagt. Brura framførde "I got you, babe" med klump i halsen og tårer i auga, akkompagnert av brørne sine på trommer & gitar, og intet øye var tørt. Kake, vin, super fiskesuppe til nattmat, konjakk, meir vin, kjempefull ung mann i bunad - musikk og dans. Og regn. Utebryllup i Bergen? Ikkje noko som ikkje blir vellukka med noko laterner, lys & ikkje minst presenning. Fantastisk.