Det fyrste målet ved å skriva om syn og segn i førre post, var sjølvsagt å oppmoda alle om å lesa den NYE utgåva av tidsskriftet. Berre framsida er verdt å få med seg: vakker, raud, og med Fusapass. Og inni bladet er bilete frå kruninga av Fusakongen. Det var det alle måtte vite, so vart eg so riven med at posten til slutt handla om noko heilt anna.

I dag har eg lese noko på bt.no. Eg visste ikkje om eg skulle le eller grina. Helst grina. Eg er mest einig med denna anmeldaren. Alle føredomer eg har hatt mot denne boka vart forsterka. Eg trur Mads Larsen er ein dust.

Pappa har dessutan bursdag. Hurra Hurra, gratulera med dagen, kjære far!