"Sandes Ulf rykkar opp, rykkar ned. Foballen e ikkje nådig." Medan me ventar på The Shining klokka 23.15 på den deilige kanalen FEM ser me på Gullballen 2009. Fotballgalla. Eg likar det betre enn eg trudde, og det minner meg på at eg faktisk likte kjempegodt å sjå OL-sendingane frå kulturhuset Banken på Lillehammer vinterstid i 1994. Med andre ord: eg likar idrett når det er glamour, men eg vil gjerne sleppa å sjå ein heil kamp.

Men tv-kvelden har romma meir! Med ein ganske god Masi Campofiorin som følge har me sett eit dødskjedeleg Beat for Beat, eit alltid like artig Nytt På Nytt med ein rasande festleg Per Egil Hegge, me har sett Eva Joly med bandasje midt i andletet, latt oss irritere/fascinere av Skavlan si simultanomsetjing og sett Bjarte Baasland fortelja si eiga historie. Og det siste var det tristaste og mest stusselege eg har opplevd på lenge.

No rykker Alexander D With spastisk på scena ved sida av ei nesten mystisk Lene Marlin. Eg heklar, men nøstet er snart tomt. Det er like greit at The Shining byrjer snart. Eg er klar for å skvetta av skumle tvillingjenter, og prøver å ikkje sjå for meg kva dei som les dette tenker når den fyrste oppdateringa mi på veldig lenge er eit referat av tv-kvelden på NRK.