Eg har ein gul sykkel med øydelagde bremsar og punktert bakdekk. Det er like greit at dekket er punktert, for elles ville eg nok falle for freistinga å ta sykkelen på jobb når eg har sove nett 10 minutt for lenge. 10 minutt er ikkje mykje, men i den smale halvtimen, minimumet av tid eg pressar inn mellom søvn og jobb, kan 10 minutt vere fatalt. Det er kanskje like greit då, å kome 5 minutt forseint, for utfallet på sykkelen ned den bratte skulebakken kan lett bli fatalt. Men no er dekket punktert, so det potensielt helsefarlege alternativet har eliminert seg sjølv.

Vidare har eg ein bror som er i ferd med å synka inn i ei anna verd, og gradvis forsvinna frå det regnvåte vestlande. Det er ei krigsverd han er i ferd med å forsvinna, på internett, og eg ler av han. Innimellom kampane han kjemper mot digitale monster er syster på facebook. Det er ikkje rart eg ikkje bloggar meir!

Men eg les. Her er lista:
Kompani Orheim (Tore Renberg)
Slapstick! Or Lonesome no more (Kurt Vonnegut)
De dødes måned (Andrew Taylor) (krim)
Berlinerpoplene & Eremittkrepsene (Anne B. Ragde)
Islandsk krim om nedgravd barnelik som eg ikkje hugsar tittelen på.
Olav H. Hauge - Bodil Cappelen Brev 1970-1975

Og ikje minst: praktverket "Absolutt heile sanninga" av Agnar Holvand. Eg las den fyrste gong i min naive ungdom, og tykte det var skikkeleg artig at forfattarnamnet minna so mykje om eit anna forfattarnamn. Men eg vart litt flau av enkelte scener i boka. Det vart eg ikkje no, når eg er ei gamal røy som har vore ute ei vinternatt sidan 1998.