UKA går som ei kule. ORIGO er eit fantastisk flott UKEnamn, eg har møtt Wenche Foss (og det var stort!), å vere nervøs skjerper meg so eg blir flink når eg skal halde tale. Eg er så stolt så stolt, og utruleg glad for å vere Samfundsleiar i eit UKEår.

Eg har sydd gallakjole i revyfargar (lilla med grønt belte & detalj), den ligg i ein krøll på rommet mitt med champagneflekkar heile vegen.

I skrivande stund sit eg og ja, nettopp; skriv. Det er lite kjekt, eg skriv på ei oppgåve eg har skrive før men som forsvann. Er det verkeleg mogleg å skrive 3 sider utan å lagre? Ja, det er det visst. Herregud. I rommet ved sida er det premierefest på ei annleis filmoppleving: Prøvekanin. Film og teater i utfordande og vakker symbiose! Eg såg premiera og vart veldig imponert men litt sur, men det var berre fordi eg ikkje skjøna ting. Eg skjøna ikkje det usagte før det hadde gått nokre timar etter forestillinga. Soleis er det jo vellukka, når ein treng tygga litt på stoffet - då hugser ein det! For øvrig tolka eg plottet feil. Sånn kan det gå.

Hurra for UKA, hurra for SIT, men antihurra for skule.